Odpowiedź:
Stefan Wincenty Frelichowski Proces beatyfikacyjny rozpoczęty został w Pelplinie w 1964, a zakończony na etapie diecezjalnym w Toruniu 18 lutego 1995. 7 czerwca 1999 roku w Toruniu papież Jan Paweł II ogłosił go błogosławionym. Trzy lata później ks. Frelichowski został patronem polskich harcerzy.
Wyjaśnienie:
Stefan Wincenty Frelichowski był księdzem, podharcmistrzem, harcerzem Związku Harcerstwa Polskiego.
Urodził się 22 stycznia 1913 roku w Chełmży. Tam się uczył i rozpoczął swoją przygodę z harcerstwem. Przyrzeczenie złożył 6 czerwca 1927 roku. Zawsze był zaangażowany w pracę z młodzieżą. Realizował się poprzez służbę, a że był osobą silnie wierzącą, łączył służbę Bogu ze służbą ludziom.
W 1931 roku wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Pelplinie. Dalej łączył służbę harcerską i posługę bożą. W 1934 roku zdobył stopień podharcmistrza, a rok później Harcerza Rzeczpospolitej. Swoim przykładem zarażał innych - został komendantem kleryckiego kręgu starszoharcerskiego Zrzeszenia Kleryków ZHP.
Święcenia kapłańskie przyjął 14 marca 1937 roku. Od lipca 1938 roku był wikariuszem parafii pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Toruniu. We wrześniu 1939 roku, gdy rozpoczęła się II Wojna Światowa, został najpierw uwięziony w Forcie VII, a potem trafił do obozów koncentracyjnych Stutthof i Dachau. Wszędzie, gdzie trafiał, służył posługą kapłańską - współwięźniom organizował tajne spotkania modlitewne, pogadanki, wspierał.
Całą wojnę spędził w Dachau. Gdy na przełomie 1944-45 roku wybuchła epidemia tyfusu plamistego zgłosił się do pomocy przy chorych. Swoją postawą dawał niesamowity przykład chrześcijańskiego miłosierdzia i tym zachęcił też innych kapłanów do takiej właśnie służby. Niestety zaraził się tyfusem i zmarł 23 lutego 1945 r. Niemieccy nadzorcy wyjątkowo pozwolili wystawić jego zwłoki, by współwięźniowie mogli się pożegnać ze zmarłym kapłanem.
