Odpowiedź:
Utwory powstałe po 1830 roku upamiętniają powstanie listopadowe i jego bohaterów. Taki cel ma także „Śmierć Pułkownika”. Wiersz stanowi swego rodzaju sprawozdanie z konania tajemniczego wodza. Akcja rozgrywa się „w głuchej puszczy, przed chatką leśnika”. Małego domku pilnują strażnicy, bo w środku znajduje się ich umierający dowódca – potężny i sławny na tyle, by wieść o jego chorobie przyciągnęła nawet prosty lud.
Pułkownik chce umrzeć jak żołnierz – żegnając swój wojenny rynsztunek. Każe przyprowadzić swego konia, a także przynieść mundur, kordelas i inne sprzęty. Zgodnie z chrześcijańskim obrządkiem, do konającego przybywa ksiądz, a zgromadzeni przed chatką ludzie modlą się i płaczą. Następnego ranka żołnierze zmuszeni są odejść ze względu na przybycie Moskali. Lud ogląda jednak zwłoki bohatera, który ma „w ręku krzyż […], a u boku kordelas, dwururkę”. Okazuje się wówczas, że Pułkownik to młoda dziewczyna, pochodząca z Litwy Emilia Plater.
