Propaganda komunistyczna istniała w Polsce w latach 1945-1989.
Oparta była na propagandzie ze Związku Radzieckiego i na niej się wzorowała. Stanowiła instrument władzy,który oddziaływał na politykę, życie codzienne, gospodarkę i kulturę.
Propaganda:
- kształtowała treści przekazywane odbiorcom, co miało służyć wyrabianiu pozytywnego stosunku do rządu, partii i ustroju
- stała w opozycji do propagandy kościelnej
- stawiała za cel stworzenie społeczeństwa wielbiącego władzę
- społeczeństwo miało być krytyczne wobec wszystkiego, co z władzą związane nie jest
- miało być przekonane, że jedynie system socjalistyczny jest sprawiedliwy i prawy, bo daje ludziom szczęście i dobrobyt
- kraje zachodnie ukazywano jako zdemoralizowane i mające imperialistyczne zapędy.
Propaganda istniała w dwóch postaciach:
propaganda sukcesu - budowała zaufanie do rządu poprzez ukazywanie jego sukcesów i dokonań, a ukrywanie niepowodzeń (zwłaszcza w erze Gierka)
propaganda dezinformacji - blokowała przepływ informacji, bądź tak nimi manipulowała, by przekaz był korzystny dla rządu (np. poprzez umniejszanie znaczenia jakichś wydarzeń)
Propaganda swoje cele miała osiągać bez użycia siły, ale poprzez stosowanie odpowiednich środków. Posługiwała się nawet charakterystycznym słownictwem, które miało wyrobić odpowiednie nastawienie u odbiorcy (np. "władza ludowa", "pachołkowie imperializmu").
Propaganda polega na oddziaływaniu na społeczeństwo przez środki masowego przekazu (telewizja, radio, prasa) za pomocą cenzury w celu szerzenia określonych postaw wobec ustroju, rządu, ludzi.
