Starość może być zarówno przywilejem jak i ciężarem. Wszystko zależy od naszego podejścia do życia.
O starości jako ciężarze pisze Kochanowski w fraszce "Na starość". Opisuje starość jako coś na co czekamy jednak w rezultacie staje się obiektem naszych narzekań.
Również Maria Pawlikowska-Jasnorzewska w wierszu "Stara kobieta" przedstawia nam wizję starości jako finalnego momentu naszych cierpień i ziemskich udręk.
Odmienną wizję starości widzimy w "Chłopach" Władysława Reymonta. Co prawda stara Agata wpisuje się w obraz ciężkiego okresu starości, jednak Boryna pokazuje nam, że lata te nadal mogą być pełne życia jeśli tylko o to sami zawalczymy.
Wytłumaczenie podejścia Macieja Boryny odnajdziemy w "Żywocie człowieka poczciwego" Mikołaja Reja. Pokazuje on nam bowiem, że poprzez poczciwe życie, pełne rozwagi i umiaru możemy zamienić nasze schyłkowe lata w czas pełen spokoju i pogody ducha.
Jak widzimy na powyższych przykładach, to my i nasze życiowe doświadczenia decydujemy o tym czy starość będzie naszym przywilejem czy ciężkim okresem.
Pisząc odpowiedź argumentacyjną warto podzielić ją na następujące części:
