Odpowiedź:
Epitety:
„smutne oczy”, „rudą krwią”, „żelaznymi łzami”, „ziemi twej”, „ludzkich trwóg”, „jasny synku”, „czarną bronią”, „bochnem trwóg”, „dźwięku minut”, „drzew płynące morze”.
Pytanie retoryczne:
„Czy to była kula, synku, czy to serce pękło?”.
Inwersja:
„chłopcu polskim”, „drzew płynące morze”, „Ziemi twej”.
Anafora:
"I wyszedłeś, jasny synku, z czarną bronią w noc,
I poczułeś, jak się jeży w dźwięku minut – zło".
Apostrofy:
„syneczku”, „jasny synku”.
Zdrobnienie:
„syneczku”, „synku”.
Metafory:
haftowali (…) smutne oczy rudą krwią,
malowali krajobrazy w żółte ściegi pożóg,
wyszywali wisielcami drzew płynące morze
(…) ścieżki powycinał żelaznymi łzami.
(…) odkarmili bochnem trwóg,
przemierzyłeś po omacku najwstydliwsze z ludzkich dróg.
Porównanie:
„sny, co jak motyl drżą”.
Animizacje:
„i poczułeś, jak się jeży w dźwięku minut - zło”.
