Przy drzwiach (towarzystwo przy drzwiach) stoją skromni ludzie- młodzi patrioci, omawiają sytuację [polityczną na Litwie i w Polsce - wywózki, przesłuchania, Adolf opowiada historię Cichowskiego. Uważają w przeciwieństwie do dam siedzących przy stoliku, że poezja powinna się zajmować historią, dziejami narodu, czynić bohaterami ludzi takich jak Cichowski. Wysocki słusznie stwierdza: "Nasz naród jak lawa z wierzchu zimna i twarda, sucha i plugawa Lecz wewnętrznego ognia sto lat ne wyziębi Plwajmy na tę skorupę i zstąpmy do głębi"
