Jeżeli stałbym się posiadaczem dużej ilości pieniędzy, najprawdopodobniej ulokowałbym je w prosty ETF śledzący ruchy najważniejszego amerykańskiego indeksu giełdowego - S&P500. Wynika to z dwóch przyczyn. Po pierwsze, historycznie cieszył się on wysoką stopą zwrotu wynoszącą ok. 8-10% rocznie. Po drugie, wykazane zostało, że portfel 500 największych firm amerykańskich jest portfelem efektywnym, czyli należy do grupy portfeli inwestycyjnych dających inwestorowi możliwie najwyższy zysk dla określonego poziomu ryzyka. To oznacza, że niemożliwe jest osiągnięcie wyższej stopy zwrotu dla tego samego poziomu ryzyka jaki ma ETF na S&P500. Świadczy o tym chociażby fakt, że 90% funduszy zarządzanych przez profesjonalnych menadżerów nie jest w stanie dowieźć lepszej stopy zwrotu uwzględniającej ponoszone ryzyko systematyczne od prostego indeksu. Ponadto pozostałe 10% funduszy albo posiada ekspozycję na nieznane do tej pory i nie uwzględniane w powszechnych modelach czynniki ryzyka albo uzyskuje tego typu wyniki w efekcie szczęścia (większość z tych 10% które w poprzednich latach osiągały dobre wyniki, osiąga w kolejnych latach wyniki gorsze od indeksu). W celu dodatkowego dostosowania poziomu ryzyka do mojej tolerancji oraz biorąc pod uwagę, że stosując wiodące wskaźniki ekonomiczne możliwe jest uniknięcie najgorszej części tzw. bessy (powtórki z lat 2000, 2008 oraz 2020), ulokowałbym 150% środków w tego typu instrumencie. Kupiłbym za całość oraz pożyczyłbym pod zastaw papierów wartościowych jeszcze dodatkowe 50% sumy.
