Odpowiedź:
Wszystko zaczęło się w Afryce około 10 lat temu, gdzie we wschodniej części kontynentu nastąpiła stopniowa zmiana klimatu, która spowodowała zanikanie lasów i pojawianie się sawann. Na sawannie trudno było dostać strawny pokarm w postaci nasion, traw i owadów, ale także pokarm mięsny (drobne ssaki oraz padlina). Poruszanie się na dwóch nogach uwolniło ręce od funkcji podporowej. Od tej pory ręce mogły służyć do łuskania nasion, przenoszenia pokarmu, wytwarzania narzędzi. Dobór naturalny doprowadził do tego, że ok. 4 mln lat temu pojawiły się gatunki dwunożnych australopiteków. Mózg australopiteka był o około 20% większy niż jego małpiego przodka. Oznaczało to dłuższy okres ciąży, trudniejszy poród oraz wydłużenie dzieciństwa, podczas którego młode były nieporadne, a matki wymagały pomocy. Około 3 milionów lat temu pojawił się w Afryce gatunek, który zaliczamy do rodzaju Homo (człowiek) - człowiek zręczny. Produkował już narzędzia kamienne o różnych kształtach i przeznaczeniu. Rozniecanie ognia opanował dopiero człowiek wyprostowany (Homo erectus). Pojawił się około 2 mln lat temu. Posługiwał się ogniem, który umożliwiał mu odpędzanie drapieżników, ogrzewanie się podczas zimnych nocy, pieczenie mięsa. Około 400 tys. lat temu Europę i Azję Centralną zamieszkiwał zarówno człowiek wyprostowany, jak i człowiek rozumny neandertalski. Drugi z tych gatunków przetrwał znacznie dłużej, wyginął zaledwie 20 tys. lat temu.
