Jest zawsze niska we własnych oczach. Nie wynosi się; nie jest dumna. Nawet jeśli przez innych jest niedoceniana i niezauważana, wie, że wszystko jest wolą Bożą. Raduje się z tego, że może mieć dział w cierpieniach Chrystusowych. Zupełnie naturalne jest dla niej podążanie drogą Baranka; upokorzenie staje się pokarmem, wywyższenie – nagrodą.
