Odpowiedź :
Odpowiedź:
Dynastia Piastów w Polsce - bilans panowania.
Swoją pracę poświęcę dynastii Piastów, która rządziła od X do XIV w.,
postaram się sporządzić bilans rządów tej oto dynastii oraz uwzględnić wszystkie aspekty ich
władzy. Polskie średniowiecze stworzyło fundament pod mocno zakorzenioną do
współczesności tradycję chrześcijańska. W tym okresie nastąpił ogólny rozwój kraju: kultury,
szczególnie architektury (głownie budowle sakralne), nauki (powstanie Uniwersytetu w
Krakowie), handlu (rozkwit przypada na okres rozbicia dzielnicowego) oraz rozwój
urbanizacji. Terytorium naszego kraju ulegało licznym zmianom – zaczynając od Mieszka I,
kiedy to kształtem przypominało współczesny obszar Polski, a kończąc na Kazimierzu
Wielkim, gdzie Królestwo uległo licznym modyfikacjom – szczegółowo to zagadnienie ukażę
w dalszej części mojej pracy. Panowanie dynastii Piatów można podzielić na trzy epoki:
wczesnopiastowską (960-1138), dzielnicową (1138-1295) oraz zjednoczonego królestwa
(1295-1370).
Charakterystykę rządów Piastów rozpocznę od przedstawienie okresu
wczesnopiastowskiego. Epoka ta rozpoczyna się od przyjęcia władzy przez Mieszka I (960)
a kończy na podziale Polski (1138 r.). W tej części swej pracy ukażę problem przemiany
prowincjonalnego pogańskiego księstwa w chrześcijańskie królestwo o europejskim
znaczeniu. Pierwszy krok w tym kierunku uczynił Mieszko I poprzez przyjęcie chrztu za
pośrednictwem Czech (966 r.), który łączył się ze ślubem księcia z Dąbrówką. Przyjęcie
chrztu zapewniło bezpieczeństwo przed wymuszoną niemiecką chrystianizacją
oraz gwarantowało uczestnictwo we wspólnocie polityki i cywilizacji Zachodu, jak zauważył
dr S. Rosik: „Chrzest Mieszka dawał mu uczestnictwo nie tylko we wspólnocie polityki
czy cywilizacji Zachodu ale włączał go w społeczność duchową określaną jako
christianitas […]. Władcy byli w niej wywyższeni ponad społeczność w sposób szczególny,
gdyż traktowano ich jako namaszczonych przez samego Chrystusa”
1
W 992 roku książę
Mieszko oddał swe państwo pod opiekę Stolicy Apostolskiej wydając dokument „Dagome
iudex”. Następny krok w kierunku przemiany księstwa uczynił Bolesław Chrobry poprzez
zjazd Gnieźnieński (1000 r.). Wydarzenie to odbiło się głośnym echem po średniowiecznej
Europie, gdyż uczestniczył w nim sam cesarz Otton III. Realną korzyścią zjazdu było
ustanowienie pierwszego w tej części Europy, arcybiskupstwa w Gnieźnie oraz trzech
1
Rosik S., Wiszewski P., Poczet Polskich królów i książąt od Mieszka I do Władysława Laskonogiego, Wrocław