1. Dla Sokratesa cnota była dobrem bezwzględnym, czym przeciwstawiał się relatywizmowi sofistów. Jest też dobrem najwyższym, o które człowiek winien zabiegać, nie licząc się z niebezpieczeństwami i śmiercią. Drogą do cnotliwego życia jest natomiast poznanie, tego co jest dobre (intelektualizm etyczny).
2.
Enkrateia - (panowanie nad sobą) centralna kategoria etyki Sokratesa, oznacza dążenie do osiągnięcia stanu pełnej kontroli nad posiadaną przez siebie energią (mocą: gr. kratos = moc, siła) cielesną (m.in.
Autarkia, samowystarczalność gospodarcza – cecha gospodarki lub cel polityki gospodarczej, prowadzonej przez państwo lub grupę państw, dążące do zaspokojenia wszelkich potrzeb gospodarki, zarówno konsumpcyjnych, jak i produkcyjnych, w ramach własnych możliwości.
Eleutheria- wyzwolenie
