Wstęp: (przykładowy)
Człowiek od młodości szuka własnej drogi życiowej. Niekiedy jest to zadanie banalne, niekiedy zaś okazuje się bardzo trudne. Zdarza się, że w poszukiwaniu własnego ja, własnej drogi życiowej, istota ludzka doświadcza osamotnienia. Czuje, że inni jej nie rozumieją, bądź po prostu nie chcą rozumieć. Aby dowieść racji postawionej przeze mnie tezy odniosę się do kilku dzieł kultury oraz własnych przemyśleń.
Rozwinięcie:
Tutaj zaczyna się tzw. lanie wody. Odwołujesz się do tego co masz podane i np. Dziadów cz.3, Latarnika, Lalki, etc. Ogólnie jest tego sporo, wystarczy jedynie w miarę zgrabnie opisać.
Zakończenie: (przykładowe)
Podsumowując, uważam, że człowiek często jest zmagającym się z losem samotnikiem. Dowodzą tego zarówno przykłady z literatury, jak i realne życia ludzi wokół nas. Osobiście, czasami, szukając własnej drogi życiowej doświadczam pewnego rodzaju wyalienowania, lecz po burzy zawsze nadchodzą pogodne dni.
