Literatura polska objęta była cenzurą – uczniowie mieli ograniczony dostęp do książek.
Przed nabożeństwem śpiewano hymn ku czci cara – dyrektor szkoły nakazywał, aby śpiewano go w języku rosyjskim, lecz na to nie godził się ksiądz Wargulski.
Nauczyciele Polacy zobowiązani byli do biegłego mówienia w języku rosyjskim.
Wykład z historii powszechnej mógł być przeprowadzany wyłącznie przez Rosjan.
Za rozmowy po polsku na przerwach uczniowie byli surowo karani.
Język polski był traktowany jako przedmiot nadobowiązkowy.
Nauczyciele Polacy nie rozmawiali poza murami szkoły z uczniami, a jeśli wymagała tego konieczność odzywali się do nich w języku rosyjskim.
Na stancjach wyznaczono „starszego”, który miał obowiązek nadzorowania młodszych kolegów.
Wprowadzono książki wydaleń w mieszkania, do których należało wpisywać każdy krok ucznia, każdą nieobecność na stancji oraz skargi na złe sprawowanie współlokatorów.
Pomocnicy gospodarzy klas i nauczyciele mieli obowiązek zwiedzania stancji w określonych odstępach czasu, zarówno w czasie dnia, jak i w nocy.
