Podkreśl w fragmencie "Pan Tadeusz" (księga 3) epitety i porównania. Proszę o szybką odpowiedź.

[...] z hucznego śniadanie Wyszli na obrzęd grzbobrania. jako ludzie rozsądni, umieją miarkowac Mowy i ruchy swoje, aby je stosować W każdej okoliczności do miejsca i czasu. Dlatego, nim ruszyli są Sędzią do lasu, Wzięli postawy tudzież ubory odmienne:Służące do przechadzki opończe płócienne, którymi osłaniają po wierzchu kontusze, stąd biali wygląda jak czyśćcowe dusze. [...]

Grzybów było w bród: chłopcy biorą krasnolice, tyle w pieśniach litewskich sławione lisice, co są godłem panieństwa: bo czerw ich nie zjada, i dziwna; żaden owad na nich nie usiada. panienki za wysmukłym gonią Borowikiem, którego pieśń nazywa grzybów pułkownikiem. wszyscy dybią na rydza ; ten wzrostem skromniejszy i mniej sławny w piosenkach, za to najsmaczniejszy, czy świeży, czy solony, czy jesiennej pory, czy zimą. ale wojski zbierał muchomory.

inne pospólstwo grzybów pogardzone w braku dla szkodliwości albo niedobrego smaku, lecz nie są bez użytku: one zwierza pasą i gniazdem są owadów, i gajów okresą. na zielonym obrusie łąk jako szeregi naczyń stołowych sterczą: tu z krągłemi brzegi surojadki srebrzyste, żółte i czerwone, niby czareczki różnym winem napełnione; Koźlak, jak przewrócone kubka dno wysmukłe ; bielaki krągłe, białe, szerokie i płaskie, i kulista, czarniawym pyłkiem napełniona purchawka, jak pieprzniczka - zaś innych imiona, znane tylko w zajęcznym lub wilczym języku, od ludzi nieochrzczone; a jak ich bez liku. ni wilczych, ni zajęczych nikt dotknąć nie raczy, a kto schyla się ku nim, gdy błąd swój obaczy, zagniewany, grzyb złamie albo nogą kopanie; tak szpecąc trawę, czyni bardzo nieroztropnie.