"Na me dzieciństwo sielskie, anielskie" - podmiot liryczny opłakuje dzieciństwo, ponieważ tęskni za tym czasem w życiu; to najlepszy jego etap, ale wie, że nigdy już nie wróci
"Na moją młodość górną i durną" - opłakuje młodość, ponieważ to czas spełniania nierealnych celów, naiwnych marzeń i bezpodstawnych idei. Młodość to dla niego to czas zmarnowany, bezsensowny, który mógł wykorzystać znacznie lepiej.
"Na mój wiek męski, wiek klęski" - opłakuje dorosłość, ponieważ uważa, że nie doniósł sukcesu w życiu. Poniósł porażkę w prawie ostatnim etapie życia.
