Restauracja Stuartów miała miejsce w 1660 roku, kiedy władzę w Anglii przejął Karol II Stuart (czyli syn straconego w 1649 roku Karola I).
Miał wówczas miejsce konflikt między władcą Karolem II a parlamentem.
Parlament podzielił się na torysów i wigów.
Torysi uważali, że władza królewska jest dziedziczna i nienaruszalna, natomiast wigowie twierdzili, że parlament ma prawo do zmian praw sukcesyjnych.
Wilhelm III Orański był mężem Marii Stuart, któremu parlament przekazał władzę w Anglii w 1688 roku (nazwano to rewolucją chwalebną/sławetną).
W 1689 roku Wilhelm wydał akt "Bills of Rights" ("ustawa o prawach"). Odtąd bez zgody parlamentu monarcha nie mógł pobierać podatków ani utrzymywać stałej armii. Monarcha został również zobowiązany do regularnego zwoływania obrad parlamentu.
