W Polsce I połowy XIX wieku, podobnie jak w innych krajach wschodnio i środkowoeuropejskich, cechujących się opóźnieniem rozwoju gospodarki kapitalistycznej i silnymi reliktami feudalizmu, myśl socjalistyczna przybierała formę socjalizmu agrarnego, choć jednocześnie związana była z czołowymi kierunkami zachodnioeuropejskimi, głównie z saint-simonizmem i fourieryzmem.
W 1882 powstała Międzynarodowa Socjalno-Rewolucyjna Partia "Proletariat", działająca głównie w Królestwie Polskim (na fotografii jej przywódca, Ludwik Waryński). Po rozbiciu tzw.
"Wielkiego Proletariatu" utworzono Socjalno-Rewolucyjną Partię Proletariat (II Proletariat, 1886). W 1889 przeciwnicy stosowania terroru indywidualnego w walce politycznej założyli Związek Robotników Polskich. W 1891 powstało Zjednoczenie Robotnicze.
