Odpowiedź :
Odpowiedź:
Parmenides twierdził, że świat jest niezmienny, bowiem niezmienne są idee, Heraklit natomiast uważał, że zmiana to podstawowa właściwość świata. Zawarł to w powiedzeniu, że „nigdy po raz drugi nie można wstąpić do tej samej rzeki”. W ten sposób ci dwaj filozofowie starożytnej Grecji zapoczątkowali spór, który trwa do dzisiaj. Miał on w dziejach filozofii i kultury różny kształt i różnie był formułowany.Platon na przykład, który tak ogromny wpływ wywarł na późniejszą filozofię, dzięki swojej teorii ideii (metafora jaskini) był bliższy Parmenidesa. Arystoteles, rozważając pojęcie „substancji” miał odmienne od Platona zdanie.
Gorący spór rozgorzał w średniowieczu. Znany jest jako „spór o powszechniki”. Po jednej stronie byli nominaliści (istnieją tylko pojedyńcze obiekty- rzeczy) po drugiej są zwolennicy realizmu (pojęcie to występuje w filozofii w bardzo różnych znaczeniach – w tym przypadku chodzi o „realność” ideii, czyli poglądy bliższe Parmenidesa.
W orginalny sposób w sporze tym zabrał głos Immanuel Kant.
Spór ten toczy się dalej aż po wiek XX. Dzięki czemu możemy tworzyć wielkie teorie naukowe, uogólniać, ogarniać naszym poznaniem ogromne obszary wiedzy – przez cierpliwe zbieranie drobnych faktów i podsumowywanie tego co nagromadziliśmy (w tym sensie nominalizm bliski jest empiryzmowi) czy też dzięki pojęciom-ideom? A jeśli one istnieją, to w jaki sposób?