Odpowiedź :
Odpowiedź:
Pierwsza z wypraw krzyżowych została ogłoszona przez papieża Urbana II na synodzie w Clermont w 1095 r. Było to zebranie duchowieństwa, stanowiące bezpośrednią odpowiedź na wcześniejsze poselstwo cesarza bizantyjskiego, Aleksego I Komnena. Jego przedstawiciele prosili o pomoc cały świat zachodniochrześcijański w walce z muzułmanami. W swoim przemówieniu papież mówił o konieczności oswobodzenia Kościołów wschodnich, udzielenia wsparcia Bizancjum oraz odzyskania Ziemi Świętej, w tym w szczególności Jerozolimy.
Wezwaniu papieża jednocześnie towarzyszyło wprowadzenie Pokoju Bożego między chrześcijanami, oznaczającego zakaz prowadzenia wojen w określone dni.
Reszta wojsk kierowała się konsekwentnie do Antiochii, docierając pod jej mury 21 października 1097 r. Rozpoczęło się długotrwałe oblężenie twierdzy. Dzięki zdradzie jednego z obrońców, krzyżowcy, 28 czerwca 1098 r., wkroczyli do miasta, mordując wielu jego mieszkańców i plądrując cenne przedmioty. W tym czasie Kurbugha, namiestnik Mosulu, zgromadził liczne siły i ruszył, by odbić niedawno utracone miasto. Do bitwy doszło przed murami Antiochii. Jednak skazywani na porażkę, wycieńczeni i osłabieni krzyżowcy pod wodzą Boemunda, odnieśli pyrrusowe zwycięstwo. Udało im się pokonać armię Kurbugha, ale okupili to dużymi stratami. Niemniej miasto pozostało w rękach europejskiego rycerstwa.
Teraz nic nie stało na przeszkodzie, by zaatakować Jerozolimę. Jednak pozostało tylko kilka tysięcy wojska, które było wycieńczone trudami wędrówki i wcześniejszymi bitwami. Zatem decyzja o obleganiu miasta była tak zuchwała, jak i ryzykowna. Niemniej Gotfryd poprowadził rycerstwo do Świętego Miasta. Siły dotarły do niego w czerwcu 1099 r. Co ciekawe już 15 lipca, zaledwie przy użyciu dwóch wież oblężniczych, szturm na miasto zakończył się sukcesem. Wynikało to z osłabienia miasta, spowodowanego niedawnym zdobyciem go przez Fatymidów. Dodatkowo nikt nie pospieszył obrońcom z odsieczą.
Zdobycie Jerozolimy (1099) podczas I wyprawy krzyżowej
Sukces był ogromny i biorąc pod uwagę pozostałe siły, mocno nieoczekiwany. Niemniej Jerozolima znalazła się w rękach chrześcijańskiego rycerstwa. Większość z krzyżowców tuż po zdobyciu miasta, postanowiła wrócić do Europy. Wszak zrealizowali swój cel. Odbyli pielgrzymkę, zmazali swoje grzechy i w dodatku odzyskali Ziemię Świętą. Ci, którzy pozostali, postanowili utworzyć na podbitych terenach nowe państwa
tyle mogłem znależć mam nadzieje ze jest ok
Apel papieża z największym odzewem spotkał się we Francji. Równocześnie z wyprawą rycerską zorganizowana została wyprawa ludowa. Ale ta nie odniosła żadnego sukcesu, szybko została rozbita przez siły muzułmańskie w Azji Mniejszej. Pod względem militarnym nie miała szans powodzenia, bowiem jej uczestnicy nie reprezentowali żadnej wartości bojowej. Co prawda były próby jej zatrzymania, ale ze względu na to, że jej uczestnicy uważali się za pielgrzymów, nie można im było zakazać marszu ku Jerozolimie.
Zupełnie inny przebieg miała wyprawa rycerska. Krzyżowcy wyruszyli w 1096 r. Nie było wśród nich koronowanych głów, ale nie brakowało znaczniejszych panów. Wsród nich byli: Rajmund z Tuluzy, Boemund z Tarentu, Gotfryd z Bouillon, Robert z Normandii, Stefan z Blois, Robert Flandryjski, czy Baldwin z Boulogne. Łącznie zebrane siły szacuje się na ok. 35-40 tys. dobrze wyposażonego wojska. Zatem jak na czasy średniowieczne, była to bardzo potężna armia. Wojska zostały podzielone na kilka oddziałów, które drogą lądową ruszyły na wschód. Wędrówka była długa i niebezpieczna. Wielu krzyżowców zmarła nigdy nie docierając do Azji.
Wyjaśnienie: