Bóg się rodzi, moc truchleje[1];

Pan niebiosów obnażony,

Ogień krzepnie, blask ciemnieje,

Ma granice nieskończony[2];

5

Wzgardzony, okryty chwałą,

śmiertelny, Król nad wiekami;

A Słowo Ciałem się stało

I mieszkało między nami[3].

Cóż masz, niebo, nad ziemiany[4]?

10

Bóg porzucił szczęście twoje,

Wszedł między lud ukochany,

Dzieląc z nim trudy i znoje[5];

Niemało cierpiał, niemało

żeśmy byli winni sami,

15

A słowo Ciałem się stało

I mieszkało między nami.

W nędznej szopie urodzony,

Żłób Mu za kolebkę dano;

Cóż jest, czym był otoczony?

20

Bydło, pasterze i siano,

Ubodzy! was to spotkało,

Witać Go przed bogaczami,

A Słowo Ciałem się stało

I mieszkało między nami.

25

Potem i króle[6] widziani

Cisną się między prostotą[7],

Niosąc dary Panu w dani[8]:

Mirrą[9], kadzidło i złoto;

Bóstwo to razem zmieszało

30

Z wieśniaczymi ofiarami,

A Słowo Ciałem się stało

I mieszkało między nami.

Podnieś rękę, Boże Dziecię!

Błogosław krainę[10] miłą,

35

W dobrych radach, w dobrym bycie,

Wspieraj Jej siłę Swą siłą,

Dom nasz i majętność całą,

I Twoje[11] wioski z miastami!

A Słowo Ciałem się stało

40

i mieszkało między nami.


Znajdź w pieśni o narodzeniu Pańskim środki poetyckie + cytat + jaką funkcję pełnią te środki poetyckie.