Odpowiedź:
Polityka jednych Chin – zasada obowiązująca w chińskiej polityce, zakładająca istnienie tylko jednego państwa chińskiego, składającego się z Chin kontynentalnych, Hongkongu, Makau i Tajwanu.
Stosowana przez Chińską Republikę Ludową (ChRL) i Republikę Chińską (RCh) od początku ich powstania, była i jest odmiennie interpretowana przez obie strony. Podczas gdy ChRL uważa się za jedynego przedstawiciela narodu i państwa chińskiego, RCh twierdzi, że to ona reprezentuje „jedne Chiny”. Polityka ta, przy zachowaniu odrębnej interpretacji, została oficjalnie potwierdzona przez obie strony tzw. konsensusem z 1992 roku.
W stosunkach międzynarodowych polityka jednych Chin wyklucza jednoczesne uznawanie dwóch państw chińskich. W praktyce, po przeniesieniu uznania z jednego państwa na drugie, to pierwsze zrywa stosunki dyplomatyczne z państwem uznającym.
W 1911 zniesiono cesarstwo w Chinach i proklamowano powstanie Republiki Chińskiej. W październiku 1949, po wielu latach wojny domowej, władzę w Chinach zdobyli ostatecznie komuniści z Mao Zedongiem na czele, ogłaszając powstanie ChRL. Rządząca wcześniej i walcząca z komunistami Partia Narodowa (Kuomintang) na czele z Czang Kaj-szekiem nie uznała komunistycznych władz i, zmuszona opuścić kontynent, uciekła na Tajwan, gdzie nadal uznawała się za przedstawiciela Republiki Chińskiej. Oba państwa nie uznawały wzajemnie swych praw i dążyły do zjednoczenia dwóch terytoriów, początkowo przy użyciu siły.
XX wieku
Chińska Republika Ludowa, stojąca od lat 80. XX w. na stanowisku zasady „jednych Chin” i „pokojowego zjednoczenia”, w marcu 2005 raz jeszcze potwierdziła tę politykę w tzw. ustawie antysecesyjnej przyjętej przez Ogólnochińskie Zgromadzenie Przedstawicieli Ludowych[1]. Ustawa definiowała charakter stosunków z Tajwanem, a głównym powodem jej uchwalenia było sprzeciwienie się i powstrzymanie ewentualnego ogłoszenia niepodległości Tajwanu. Dokument stanowił, że „istnieją na świecie tylko jedne Chiny”, do których należą zarówno Chiny kontynentalne, jak i Tajwan. Suwerenność i integralność Chin jest niepodzielna, a ich „ochrona jest powszechnym obowiązkiem wszystkich chińskich obywateli, w tym rodaków z Tajwanu”. Ustawa stwierdzała, że Tajwan jest częścią Chin, a państwo nie pozwoli „separatystycznym siłom dążącym do tajwańskiej niepodległości na secesję od Chin pod żadną nazwą i żadnym środkami”. Chociaż ustawa potwierdzała zasadę „jednych Chin”, nie utożsamiała ich w sposób wyraźny z ChRL, używając zamiast tej nazwy określenia „państwo”. W związku z tym, w jej tekście nie znalazł się zapis o władzach ChRL jako jedynych przedstawicielach Chin[10]. Zasada „jednych Chin” została również potwierdzona przez przewodniczącego ChRL Hu Jintao w grudniu 2008.
Wyjaśnienie:
