Odpowiedź:
Cezar był starannie wykształcony, zaczął zajmować się polityką już w młodym wieku. Najpierw był związany ze stronnictwem popularów. W 68 roku p.n.e. objął stanowisko kwestora, a zaledwie trzy lata później edyla. Przychylność ludu zaskarbił sobie urządzając wystawne igrzyska. W roku 65 p.n.e. został wmieszany w I spisek Katyliny – Krassus udzielił sekretnego poparcia spiskowi, którego celem było usunięcie w połowie okresu urzędowania konsulów na rok 65 p.n.e., widząc w tym możliwość uzyskania pewnych korzyści. Wszystko jednak zakończyło się bez większego efektu.
W roku 63 p.n.e. Cezar uzyskał godność najwyższego kapłana, a już rok później pretora. W roku 61 p.n.e. został namiestnikiem w Hiszpanii, gdzie odnosił zwycięstwa nad Luzytanami. W roku 60 p.n.e. powrócił do Rzymu i zawarł tajne porozumienie z Pompejuszem Wielkim oraz Markiem Krassusem, tworząc tzw. pierwszy triumwirat. Dzięki temu otrzymał zwierzchnictwo w Galii.
Po podbojach w Galii, którą zdobył całą w latach 57 – 56 p.n.e., wyprawił się do Bretanii w latach 55 – 54 p.n.e. oraz przeciwko Germanom za Ren, na których oparł granice Imperium Rzymskiego. W latach 52 – 51 p.n.e. stłumił powstanie Galów pod wodzą Wercyngetoryksa. Sukcesy w Galii sprawiły, że popularność Cezara wśród ludu osiągnęła bardzo wysoki poziom, co z drugiej strony nie pasowało jego oponentom politycznym. Po wygaśnięciu kadencji senat rzymski zażądał, aby Cesar powrócił do Rzymu bez wojska jako zwykły obywatel. W nocy z 10 na 11 stycznia 49 roku p.n.e., Cezar przekroczył Rubikon, wypowiadając przy tym słynne słowa – Kości zostały rzucone (Ale Iacta Est), rzucając tym samym senatowi wyzwanie.
Cała sytuacja oznaczała wybuch wojny domowej w Rzymie, którą ostatecznie po czterech latach walk, zwyciężył Gajusz Juliusz Cezar. W roku 48 p.n.e. pokonał w Grecji pod Farsalos Pompejusza. W kolejnych bitwach w roku 46 p.n.e. pod Tapus w Afryce oraz rok później pod Mundą w Hiszpanii, rozgromił ostatecznie jego zwolenników.
W roku 44 p.n.e. powrócił do Rzymu, gdzie został dożywotnim dyktatorem. Większość republikanów była zaniepokojona jego rządami, gdyż w rzeczywistości była to dyktatura wojskowa. 15 marca 44 r. p.n.e., podczas id marcowych, po przybyciu na posiedzenie senatu został zamordowany przez spiskowców.
Oprócz wielkich dokonań wojskowych oraz politycznych, Cezar odznaczył się również jako utalentowany pisarz. Jego „Wojna Galicyjska” oraz „O wojnie domowej”, zaliczane są do klasyki literackiej i historycznej. Ponadto Cezar przeprowadził znaczącą reformę kalendarza – kalendarz juliański.
Wyjaśnienie: