W czasach Renesansu treny były utworem, który pisano zwykle po śmierci ważnych osobistości, takich jak królowie czy księżne, a nie zwykłych ludzi. Ponadto dzieci nie były traktowane jako pełnoprawne osoby i po ich śmierci nie obowiązywała żałoba. Kochanowski przełamał powyższe schematy społeczne i odważył się napisać treny o swojej zmarłej córce. Sam cykl pokazuje różne stadia żałoby, od żalu, przez kontemplacje nad istnieniem, aż do akceptacji śmierci. Pozwala to czytelnikowi, który przechodzi żałobę po zmarłym utożsamić się z tekstami i znaleźć ukojenie w literaturze. Treny Kochanowskiego o Urszulce zostały zapamiętane jako innowacyjne w tamtych czasach i przełamujące poglądy renesansowej Polski, dzięki czemu są słynne nawet po tylu latach.
