Wskazówki, myśl do rozwinięcia, które można wykorzystać w rozprawce:
Wokulski ocenia Paryż jako pozytywista. Zauważa efekty pracy ludzkiej, widziane na każdym kroku, spacerując po tym nowoczesnym mieście:
”U nas praca ludzka wydaje mierne rezultaty: jesteśmy ubodzy i zaniedbani. Ale tam praca jaśnieje jak słońce. Cóż to za gmachy, od dachów do chodników pokryte ozdobami jak drogocenne szkatułki. A te lasy obrazów i posągów, całe puszcze machin, a te odmęty wyrobów fabrycznych i rękodzielniczych!... Dopiero w Paryżu zrozumiałem, że człowiek jest tylko na pozór istotą drobną i wątłą. W rzeczywistości jest to genialny i nieśmiertelny olbrzym, który z równą łatwością przerzuca skały, jak i rzeźbi z nich coś subtelniejszego od koronek”.
Paryż jego zdaniem jest miejscem motywującym człowieka do działania. Wszyscy jego mieszkańcy są ludźmi pracowitymi, sumiennymi i starannymi, gotowymi do poświęceń w imię postępu. Trzeba było być naprawdę silnym i zdeterminowanym by się wybić i osiągnąć sukces, przez co została zrealizowana zasada ewolucjonizmu. Wokulski zauważa też w codziennym życiu miasta, utylitaryzm czyli uważanie za sensowne wszystkie działania, które są użyteczne. Paryżanie według Wokulskiego nigdy nie tracili czasu, zawsze pożytkowali go w odpowiedni sposób.
Wokulski uznający scjentyzm (pogląd filozoficzny głoszący, że uzyskanie prawdziwej wiedzy o rzeczywistości jest możliwe tylko przez poznanie naukowe), wierzy w kult wiedzy i nauki, w postęp jako poprawę życia ludzkości. Będąc w Paryżu widzi efekty postępu i nauki, nawet układ urbanistyczny Paryża, to pozorny chaos, gdyż istnieje przejrzysta budowa i rządzące nim żelazne prawa.
