- derkacz – ptak łowny o terkoczącym głosie;
- bąk – ptak brodzący; odzywa się tylko w nocy, zanurzywszy dziób w wodzie wydaje dźwięk podobny do beku;
- bekas – ptak brodzący; w czasie lęgowym wylatuje w górę i długo buja w powietrzu, wydając skrzydłami szczególne warczenie, podobne do beczenia barana;
- akord – zharmonizowany zespół dźwięków;
- półton – niewielka różnica wysokości między dwoma dźwiękami;
finał (termin muzyczny) – zakończenie;
- fortissimo (termin muzyczny) – bardzo głośno;
- Arfa Eola – instrument muzyczny wydający dźwięki pod wpływem wiatru, zwykle ustawiany w parkach.
onomatopeje - jęcząc, szepnęły, wrzasnął
epitety - „ toń jasną i brzeg (...) piaszczysty“, „dnem błotnistym i gardzielem mętnym”- poetycko określa opisywana rzecz
porównania - „Już bekasy, (...) I bekając raz po raz, jak w bębenki biją“, „Odezwały się chórem podwójnym dwa stawy,/ Jako zaklęte w górach kaukaskich jeziora” - uwydatniają właściwości opisywanych zjawisk przez wskazanie podobieństw do innego zjawiska, tworzą zwracające uwagę obrazy poetyckie, opisane plastycznie, dźwiękowo
uosobienie - „szepnęły wiotkim skrzydłem nietoperze“, „Tak dwa stawy gadały do siebie przez pola”
metafora - „twarze ludzi świecą”
Zastosowane w opisie środki stylistyczne tworzą wrażenie baśniowości, tajemniczości, gdzie przyroda staje się jednym z bohaterów utworu.
