- Jestem przekonana, że wina i kara to dwie rzeczy, które towarzyszyły człowiekowi od pokoleń. Ludzie zawsze popełniali błędy, chociaż często nie ponosili za nie żadnych konsekwencji. Byli również tacy, którzy nie zrobili nic złego, a zostali ukarani.
- Wydaje mi się, że nie każda wina powinna być karana, ale kara musi zależeć od wielkości winy. Drobne przewinienie można komuś darować i uznać je za pomyłkę. Osoby, które wielokrotnie źle czyniły, powinny być surowo ukarane.
- Postaram się udowodnić, że winy były karane w różnych okresach życia ludzkości. Już w starożytności z ,,Mitologii greckiej'' dowiadujemy się o surowych karach przymierzanych przez bogów. Prometeusz za to, że dał ludziom ogień, który wykradł bogom, został bardzo surowo ukarany. Jego postać była przykuta łańcuchami do skały Kaukazu, a każdego ranka sęp wydziobywał jego wątrobę, która ciągle odrastała. Sprawiało to okropny ból, a męka miała trwać wiecznie. Według mnie kara wymierzona Prometeuszowi była zbyt surowa. Pomógł marznącym ludziom (spełnił szlachetny uczynek), a został ukarany za nieposłuszeństwo bogom.
- Kolejnym potwierdzeniem faktów może być utwór Adama Mickiewicza pt. ,,Dziady'' cz. II. W nim także pojawia się motyw winy i kary. Występują duchy aniołków, które spotkała niewielka kara, bo ich wina również była znikoma. Widmo pasterki Zosi za drobne przewinienia było ukarane proporcjonalnie do czynu. Ciężki duch złego dziedzica, który gnębił swych poddanych został skazany na wieczne potępienie. Jego wina była bardzo duża, a wyrok sprawiedliwy. Świadczy o tym cytat:
,,Bo kto nie był ni razu człowiekiem,
Temu człowiek nic nie pomoże''.
- Jak wynika z przywołanych przeze mnie przykładów ludzie wierzyli w tzw. ludowe kryterium moralności, że za wyrządzoną krzywdę musi być kara.
- Na zakończenie mogę stwierdzić, że kara powinna być stosowana, bo bez niej nie byłoby porządku na świecie. Po to istnieje wymiar sprawiedliwości. Jednak wina musi być sprawiedliwie osądzona.
( - oznacza akapit )
