Odpowiedź:
Polskie powstania narodowe między 1830 – 1863 skierowane były przeciwko zaborcom, głównie Carskiej Rosji. Podstawą było dążenie do samostanowienia i uwolnienia się od jarzma zaborcy. Powstania Listopadowe i Styczniowe objęły swym zasięgiem teren Królestwa Polskiego i prowincji zabranych (Żmudź, Litwę, Wołyń).
Wyjaśnienie:
nie postawie ci genezy bo to nie na mój umysł zrobiłam to co wiedziałam
Odpowiedź:
Sytuacja Polaków w zaborze pruskim początkowo nie przedstawiła się źle. Wielkie Księstwo Poznańskie istniejące od 1815 r. posiadało dużą autonomię. Z czasem sytuacja ta się pogarszała, aż w 1848 r.
Wielkie Księstwo Poznańskie przekształcono w Prowincję Poznańską. Czasy panowania Bismarcka to okres walki z narodowością polską i katolicyzmem. Spowodowało to grupowanie się Polaków przeciwko zaborcy w stowarzyszeniach o różnym charakterze.
I wojna światowa rozbudziła nadzieje na odzyskanie niepodległości. 5 listopada 1916 r. ogłoszony został akt obu cesarzy, którzy zapowiadali utworzenie państwa polskiego na ziemiach zabranych Rosji. Nie spotkało się to z entuzjazmem Polaków.
15 lutego 1918 r. w poznaniu założono Polską Organizację Wojskową na terenie zaboru pruskiego. Była to organizacja zwolenników Józefa Piłsudskiego, na której czele stanął Wincenty Wierzejewski. Na terenie zaboru pruskiego zaczęto tworzyć komitety obywatelskie.
Wobec przegranej Niemiec w I wojnie światowej 12 listopada 1918 r. Centralny Komitet Obywatelski wyłonił Tymczasowy Komisariat, a później Tymczasową Naczelną Radę Ludową. W listopadzie odbyły się wybory do Sejmu Dzielnicowego. W swoim expose premier Jędrzej Moraczewski zobowiązał się do przyłączenia Wielkopolski do Polski, co spowodowało natężenie nastrojów niepodległościowych w tej dzielnicy.
Wyjaśnienie:
proszę dostane naj??
