Kreon i Priam są władcami, którzy bardzo różnią się w swojej postawie.
Kreon, bohater „Antygony“ Sofoklesa jest królem, broniącym swojego autorytetu, dbający o dobro kraju. Wydaje zakaz pogrzebu Polinejka, uznając go z wroga i utrzymuje wyrok w mocy nawet wtedy, gdy okazuje się, że zakaz pochówku złamała jego siostrzenica i ukochana syna. Nie chce zmienić zdania, aby nie być uważanym za słabego, chwiejnego władcę, faworyzującego rodzinę. Wszyscy są równi wobec jego prawa.
Kreon jest przekonany, że nie respektowanie prawa prowadzi do upadku państwa, dlatego wszyscy którzy je łamią muszą być surowo ukarani, a uległość z jego strony zniszczyłaby jego autorytet i prestiż państwa. Ponadto uważa prawo ustawowe wyższym nad niepisanym prawem boskim, dlatego zasady boskie jego zdaniem nie mogą wkraczać w kompetencje króla.
Kreon jako władca lekceważył prawa jednostki, łamał prawa religijne, pogardzał wiarą ludu.
Z kolei Priam, bohater „Odprawy poslów greckich“ Jana Kochanowskiego, to władca słaby, nieudolny, niepotrafiący podjąć decyzji zgodnej z dobrem swego państwa.
Jest całkowicie pozbawiony intuicji politycznej, nie przekonują go ani rzeczowe argumenty Antenora, ani prorocze wizje Kasandry, pozostaje głuchy na wszystkie oznaki zbliżającego się niebezpieczeństwa. Ponadto niefrasobliwie ulega słabości do swojego syna Aleksandra, mimo że deklarował niezawisłość w sferze decyzji.
Priam jest władcą zrzucającym odpowiedzialność na innych (radę), biernym, ulegającym sentymentom rodzinnym.
Władza to wielka odpowiedzialność za kraj i poddanych. Rządzący muszą być silni, zdecydowani, ale powinni liczyć się ze zdaniem społeczeństwa. Nie mogą uważać, że tylko ich racje są jedynymi słusznymi. Decyzje nieudolnego władcy, wykorzystywanie władzy do zaspokajania własnych, egoistycznych zachcianek, mogą doprowadzić do upadku państwa.
