Odpowiedź:
zamiar poślubienia Klary przez niemłodego już Cześnika,
Papkin w roli posła do Rejenta (boi się stanąć oko w oko z Rejentem, a tłumaczy, iż mógłby wywołać wojnę zamiast doprowadzić do pokoju),
dziura w murze przyczyną kłótni,
scena pozornej walki między robotnikami a Papkinem o zaprzestanie murowania dziury,
Papkin mówiący „do muru” o swojej odwadze, grożący robotnikom, nazywający ich tchórzami, łotrami,
akt oddania się Wacława w „niewolę” Papkinowi: przekupuje go, by pomógł mu zostać w domu Cześnika,
Wacław proszący Podstolinę o wsparcie w sprawie jego ślubu z Klarą. Niezręczność tej sytuacji polega na tym, że w czasach studenckich Wacław romansował z Podstoliną, podając się za księcia Radosława.
Papkin zarzekający się, jak wiele oddałby za miłość Klary, pragnący złożyć jej śluby wierności. Klara zdając sobie sprawę z niewiele znaczących deklaracji Papkina, dostosowuje się do komicznej sytuacji i obiecuje oddać mu swą rękę, jeżeli spełni jej warunki. Wymaga od niego posłuszeństwa, wytrwałości i śmiałości. Żąda, by milczał przez sześć miesięcy, przez rok i sześć dni żył tylko o chlebie i wodzie, a także sprowadził dla niej krokodyla. O ile Papkin byłby w stanie spełnić pierwsze dwa żądania (co odbiorcy nie wydaje się wcale takie oczywiste), o tyle ostatnie zdecydowanie studzi jego zapał,
Rejent próbujący wymusić na robotnikach zeznania, które oskarżyłyby Cześnika o napaść na bezbronnych murarzy. Komizm ujawnia się poprzez skontrastowanie tego, co mówi Rejent z sytuacją rzeczywistą, która miała miejsce przy murze,
Papkin w roli posłańca u Rejenta. Próbuje ukazać swoją wyższość, pogardzając gościnnością, jest pewny siebie, niegrzeczny. Jednak jego zuchwałość pod wpływem stanowczych, groźnych słów Rejenta zdecydowanie maleje. Zastraszony chwali to, z czego wcześniej się naśmiewał,
próba zredagowania listu przez Cześnika (w imieniu Klary do Wacława). Sytuacja jest komiczna, gdyż ujawnia ograniczone umiejętności literackie Cześnika. Nieustanne wprowadzanie zwrotu „mocium panie” sprawia, że list staje się bezsensowny,
lęk Papkina o własne życie, spowodowany domniemanym otruciem go przez Rejenta. Bohater przekonany o rychłym końcu swego życia spisuje testament, w którym obdziela znajomych „majątkiem” (gitara, kolekcja motyli, długi).
