Microphallus papillorobustus to gatunek pasożytniczych przywr, których dorosłe postaci są pasożytami wewnętrznymi mew. Jaja pasożyta wydostają się na zewnątrz żywicieli ostatecznych wraz z kłem. Następnie z jaj wylęgają się larwy - miracidia, które wnikają do wnętrza organizmów ślimaków z rodzaju Hydrobia. Z mięczaków wydostaje się kolejne stadium rozwojowe pasożyta - cerkarie, które penetrują do wnętrza wodnych skorupiaków - kiełży. To z kolei stanowią pożywienie mew. Badania dowiodły, że obecność larw przywr w kiełżach powoduje zmiany w zachowaniu skorupiaków. Zdrowe kiełże występują na dnie zbiornika, stronią od światła i nieruchomieją w sytuacji zagrożenia. Kiełże zarażone pasożytem przebywają przy powierzchni wody, kierują się ku światłu, a w sytuacji niebezpieczeństwa stają się bardzo ruchliwe. Postanowiono sprawdzić czy zmiany w zachowaniu kiełży spowodowane przez pasożytniczą przywrę zwiększają prawdopodobieństwo zjedzenia tych skorupiaków przez żywiciela ostatecznego Microphallus papillorobatus, czyli mewę. Na potrzeby doświadczenia skonstruowano dużą wolierę z mewami, na środku której umieszczono basen symulujący naturalny zbiornik wodny. W basenie umieszczono określoną liczbę zdrowych i zarażonych kiełży, które ponownie policzono po upływie 24 godzin.

Zadanie 24.1
Sformułuj hipotezę do przedstawionego doświadczenia.


Zadanie 24.2
Określ, co stanowiło próbę kontrolną, a co próbę badawczą w opisanym doświadczeniu.