Odpowiedź :
Dotknięcie świata kataklizmem to wielka katastrofa. Może objawiać się gwałtownymi zmianami w przyrodzie, wywołującymi znaczne zniszczenia lub wstrząsem społecznym, bądź politycznym. Klęska w postaci kataklizmu doprowadza do śmierci wielu ludzi, a osoby, którym dotychczas udało się przeżyć, musza zmagać się z ciężkimi warunkami panującymi na świecie. W świecie dotkniętym kataklizmem można zachować nadzieję. W takiej sytuacji nadzieja liczy się najbardziej, gdyż jest ona kluczem do przetrwania przez katastroficzne wydarzenia.
Wystąpienie klęski jest bardzo ciężkim do przejścia wyzwaniem. Wywołuje ona w ludziach reflekcje na temat końca świata i wzbudza nadzieję na jej optymistyczne zakończenie. Przykładem tego są fragmenty książki Cormac’a McCarthy”ego pt. „Droga”. Autor opowiada o tajemniczej katastrofie ekologicznej. Wątkiem fabularnym tekstu jest podróż ojca z synem, połączona z dojrzewaniem chłopca. Panuje ciemność i niska temperatura. Bohaterowie kierują się na południe kraju z nadzieją przetrwania kolejnej zimy. W odróżnieniu od większości pozostałych przy życiu ludzi, nie są oni kanibalami i podejmują próbę odnalezienia pożywienia. Następnego ranka, gdy chłopiec się obudził, ujrzał martwego ojca. Stanowiło to dla niego wejście w nowy, całkowicie samodzielny rozdział w życiu. Po pożegnanie się z dotychczas najważniejszą dla niego osobą, pełen nadziei wyruszył w dalszą podróż przez świat dotknięty kataklizmem.
W niektórych tekstach kultury poruszany jest temat kataklizmu, który został utworzony za pośrednictwem danej postaci. Idealnym przykładem tego jest potop zawarty w Biblii. Bóg widząc, iż ludzie zaczynaja grzeszyć oraz odwracać się od niego, postanowił zesłać na nich ogromną powódź. O powodzi poinformowany został tylko Noe. Mężczyzna z nadzieją, że uda mu się uchronić siebie oraz swoją rodzinę, wybudował arkę. Zabrał na nią również po parze zwierząt z każdego gatunku. Obfity deszcz, powodujący kataklizm, pokrył wszystko, co znajdowało się na ziemii. Gdy deszcz ustał, Noe dla pewności wysyłał gołębice, lecz wróciła ona dwa razy na arkę. Za trzecim razem w dziobie trzymała zieloną gałązkę. Oznaczało to, iż wszyscy są już bezpieczni. Zeszli, więc na ziemię, a na niebie ukazała się tęcza. Znaczeniem tęczy było zawarcie przymierza z Bogiem.
Kiedy zostajemy dotknięci klęską, nie mamy możliwości wpłynięcia na zakończenie jej, mimo naszych chęci oraz starań. Taka sytuacja miała miejsce w utworze pt. „Apokalipsa św. Jana”. Bohater był świadkiem zsyłania na świat nieszczęść, w postaci otwierania pieczęci. Otwierał je siedmiooki i siedmiorożny Baranek, który wyglądał na martwego. Kolejno pojawiali się rycerze z atrybutami oznaczającymi poszczególne tragedie. Po otwarciu szóstej pieczęci, na świat zostało zesłane wielkie trzęsienie ziemii. Gwiazdy spadały na ziemię, a słońce stało się czarne. Ludzie z nadzieją, iż uda im się uniknąć śmierci ukryli się w jaskiniach i błagali góry oraz skały, aby spadły na nich i zakryły przed obliczem oraz gniewem Baranka. Objawienie się ów kataklizmu miało na celu stworzenie nowego, lepszego świata.
Sądzę, że przedstawione przykłady świadczą o słuszności mojego twierdzenia, iż w świecie dotkniętym kataklizmem można zachować nadzieję. Bohaterowie opisani powyżej zostali świadkami wielkich tragedii, lecz pomimo cierpienia, które doznali wciąż mieli nadzieję na ustabilizowanie sytuacji oraz przeżycie.
Wystąpienie klęski jest bardzo ciężkim do przejścia wyzwaniem. Wywołuje ona w ludziach reflekcje na temat końca świata i wzbudza nadzieję na jej optymistyczne zakończenie. Przykładem tego są fragmenty książki Cormac’a McCarthy”ego pt. „Droga”. Autor opowiada o tajemniczej katastrofie ekologicznej. Wątkiem fabularnym tekstu jest podróż ojca z synem, połączona z dojrzewaniem chłopca. Panuje ciemność i niska temperatura. Bohaterowie kierują się na południe kraju z nadzieją przetrwania kolejnej zimy. W odróżnieniu od większości pozostałych przy życiu ludzi, nie są oni kanibalami i podejmują próbę odnalezienia pożywienia. Następnego ranka, gdy chłopiec się obudził, ujrzał martwego ojca. Stanowiło to dla niego wejście w nowy, całkowicie samodzielny rozdział w życiu. Po pożegnanie się z dotychczas najważniejszą dla niego osobą, pełen nadziei wyruszył w dalszą podróż przez świat dotknięty kataklizmem.
W niektórych tekstach kultury poruszany jest temat kataklizmu, który został utworzony za pośrednictwem danej postaci. Idealnym przykładem tego jest potop zawarty w Biblii. Bóg widząc, iż ludzie zaczynaja grzeszyć oraz odwracać się od niego, postanowił zesłać na nich ogromną powódź. O powodzi poinformowany został tylko Noe. Mężczyzna z nadzieją, że uda mu się uchronić siebie oraz swoją rodzinę, wybudował arkę. Zabrał na nią również po parze zwierząt z każdego gatunku. Obfity deszcz, powodujący kataklizm, pokrył wszystko, co znajdowało się na ziemii. Gdy deszcz ustał, Noe dla pewności wysyłał gołębice, lecz wróciła ona dwa razy na arkę. Za trzecim razem w dziobie trzymała zieloną gałązkę. Oznaczało to, iż wszyscy są już bezpieczni. Zeszli, więc na ziemię, a na niebie ukazała się tęcza. Znaczeniem tęczy było zawarcie przymierza z Bogiem.
Kiedy zostajemy dotknięci klęską, nie mamy możliwości wpłynięcia na zakończenie jej, mimo naszych chęci oraz starań. Taka sytuacja miała miejsce w utworze pt. „Apokalipsa św. Jana”. Bohater był świadkiem zsyłania na świat nieszczęść, w postaci otwierania pieczęci. Otwierał je siedmiooki i siedmiorożny Baranek, który wyglądał na martwego. Kolejno pojawiali się rycerze z atrybutami oznaczającymi poszczególne tragedie. Po otwarciu szóstej pieczęci, na świat zostało zesłane wielkie trzęsienie ziemii. Gwiazdy spadały na ziemię, a słońce stało się czarne. Ludzie z nadzieją, iż uda im się uniknąć śmierci ukryli się w jaskiniach i błagali góry oraz skały, aby spadły na nich i zakryły przed obliczem oraz gniewem Baranka. Objawienie się ów kataklizmu miało na celu stworzenie nowego, lepszego świata.
Sądzę, że przedstawione przykłady świadczą o słuszności mojego twierdzenia, iż w świecie dotkniętym kataklizmem można zachować nadzieję. Bohaterowie opisani powyżej zostali świadkami wielkich tragedii, lecz pomimo cierpienia, które doznali wciąż mieli nadzieję na ustabilizowanie sytuacji oraz przeżycie.