Moim zdaniem, samotność może wpływać na człowieka bardzo negatywnie. Można być samotnym mając duże grono znajomych, może też być tak, że osoba utrzymująca kontakt z jednym czy kilkorgiem przyjaciół, określa się mianem szczęśliwej. Skąd ta różnica? Samotność to stan, na który ma wpływ nie ilość relacji międzyludzkich, ale ich jakość. Można być samotnym również w małżeństwie. Chodzi o to, czy nasze potrzeby społeczne są zaspokajane. Obecnie kontakt nawet z kilkoma osobami jest utrudniony, a te nawiązywane poprzez media społecznościowe są zaledwie namiastką tych tradycyjnych. Nie można zapomnieć również o tych relacjach, które nie przetrwały kilkunastotygodniowej kwarantanny.
Skutki długotrwałej samotności dotykają zarówno psychikę, jak i zdrowie fizyczne. Ciągła samotność wpływa negatywnie na samoocenę i samopoczucie. Dana osoba ma coraz większe skłonności do pesymizmu, depresji, ucieczki w alkohol. W tym miejscu należy także wspomnieć o zwiększonym ryzyku chorób serca, otyłości, podwyższonym poziomie kortyzolu czy brakiem motywacji do działania i aktywności fizycznej, dbania o siebie. Badania przeprowadzone przez polskich uczonych wykazały, że osoby samotne w dobie koronawirusa bardziej niż o zdrowie swoje i bliskich, martwią się właśnie o ich relacje, stan psychiczny i finanse. Mają również problem z dostosowaniem się do ograniczeń, ponieważ zależy im na utrzymaniu kontaktów międzyludzkich.
