Odpowiedź:Jest nieznany w stanie czystym i określany bywa także jako wodny roztwór dwutlenku siarki[1][2][10], jednak w roztworze takim występują liczne indywidua chemiczne, głównie różne hydraty SO
2·nH
2O, a także jony H
3O+
, HSO−
3, S
2O2−
5 i śladowe ilości SO2−
3. W roztworze nie wykryto natomiast cząsteczek H
2SO
3 i przyjmuje się, że jeśli w ogóle one istnieją, to stała równowagi reakcji SO
2·nH
2O ↔ H
2SO
3 jest znacznie mniejsza od 10−9. Cząsteczki H
2SO
3 wykryto natomiast w fazie gazowej w warunkach jonizacji w spektrometrze masowym[11].
Nasycony roztwór ma stężenie ok. 6%[2] i gęstość 1,03 g/cm3[4].
W temperaturze 0°C z roztworu wytrącają się hydraty typu klatratów o przybliżonym składzie SO
2·6H
2O[11]. Z metalami tworzy sole – wodorosiarczyny i siarczyny; te drugie są stosunkowo trwałe i wiele z nich otrzymano w formie krystalicznej[11].
Wyjaśnienie:Właściwości kwasu siarkawego:
nietrwały – rozkłada się podczas ogrzewania,
bakteriobójczy,
grzybobójczy,
ma właściwości bielące,
niszczy rośliny,
trujący,
silnie drażniący,
jest elektrolitem.
