Odpowiedź :
Bitwa o Atlantyk była najdłuższą kampanią militarną II wojny światowej. Walki toczyły się przez całą wojnę, głównie pomiędzy Wielką Brytanią a Niemcami, a od 1941 r. ich uczestnikiem były również Stany Zjednoczone.
Sytuacja przed wojną
Na mocy traktatu wersalskiego możliwości rozwoju marynarki wojennej Niemiec zostały znacznie ograniczone. Zachowały one w sumie 36 okrętów. W tym czasie Wielka Brytania dysponowała najpotężniejszą flotą handlową i wojenną na świecie. W 1922 r. (traktat waszyngtoński) Wielka Brytania utraciła przewagę na morzu poprzez zrównanie sił ciężkich okrętów nawodnych ze Stanami Zjednoczonymi, a w dalszej perspektywie - z Japonią.
W latach 30. Japonia wypowiedziała międzynarodowe konwencje ograniczające zbrojenia morskie, a Niemcy rozpoczęły budowę okrętów podwodnych. Wielka Brytania, usiłując utrzymać kontrolę nad Niemcami, zawarła z nimi w 1935 r. brytyjsko-niemiecki traktat morski.
Traktat ten był wielkim niemieckim sukcesem: umożliwiał Niemcom rozbudowę floty morskiej i pozwalał na legalizację dotychczasowych działań w dziedzinie rozbudowy floty. Już od 1922 r. niemieckie zakłady w tajemnicy projektowały okręty wojenne i urządzenia do nich.
Przygotowania wojenne
Celem Niemców było ustanowienie blokady morskiej wokół Wielkiej Brytanii. Niemcy liczyli na to, że Wielka Brytania, pozbawiona zaopatrzenia, zmuszona będzie zawrzeć z nimi rozejm.
W oparciu o "Plan Z" Ericha Readera podjęto rozbudowę jednostek nawodnych: pancerników, krążowników i niszczycieli, które miały bezpośrednio atakować brytyjskie statki na Atlantyku, tym samym ograniczając Wielkiej Brytanii komunikację morską. W opozycji do tej koncepcji stał Karl Dönitz forsujący taktykę "wilczego stada" tj. ataku kilku okrętów podwodnych na siły nieprzyjaciela, przewidując ataki zarówno w dzień, jak i w nocy.
Niemcy nie przewidywali rozpoczęcia walk na morzu wcześniej, niż w 1943 r.
Bitwa o Atlantyk - początek walk
W momencie wybuchu II wojny światowej Niemcy wyprowadzili na wody morskie wszystkie okręty podwodne w razie ewentualnego ataku Wielkiej Brytanii lub Francji.
Wielka Brytania przystąpiła do wojny 3 września 1939 r. nakazując niszczenie wszystkich okrętów niemieckich. Tego samego dnia Francja wypowiedziała wojnę Niemcom.
Walki na morzu rozpoczęły się 26 września przy użyciu pancerników kieszonkowych "Deutschland" oraz "Admiral Graff Spee".
Do istotnych operacji przeprowadzonych podczas bitwy o Atlantyk należą:
- operacja "Juno", w wyniku której 8 kwietnia 1940 r. zatopiono lotniskowiec i 2 niszczyciele brytyjskie,
- operacja przeciw pancernikowi Bismarck (samozatopienie w wyniku walk 27 maja 1941 r.),
- operacja Cerberus: przemieszczenie okrętów niemieckich przez kanał La Manche w lutym 1942 r..
Ogromnym problemem stał się dla aliantów pancernik "Tirpitz", który stanowił realne zagrożenie dla konwojów arktycznych. Wielokrotne próby zniszczenia go doprowadziły do poważnego uszkodzenia w 1943 r.
Bitwa o Atlantyk - walka podwodna
3 września 1939 r. doszło do pierwszego storpedowania przez okręt podwodny (U-30) statku pasażersko-towarowego "Athenia".
Na przełomie listopada i grudnia 1939 r. dowództwo niemieckie zdecydowało o odstąpieniu od wszelkich regulacji prawnych związanych z prowadzeniem wojny na morzu: atakowano statki pasażerskie zidentyfikowane jako wrogie, a ludziom nie udzielano pomocy.
5 kwietnia 1940 r. Hitler wydał dekret sankcjonujący blokadę Wielkiej Brytanii. Po zajęciu Norwegii okręty niemieckie rozpoczęły konwoje wzdłuż wybrzeża norweskiego, spotykając się tam w walkach z okrętami sowieckimi po inwazji na ZSRR.
Bitwa o Atlantyk w powietrzu
W bitwie o Atlantyk wzięło udział lotnictwo. Ataki na konwoje przeprowadzane przez Luftwaffe były niezwykle skuteczne. 6 marca 1943 r. Churchill ogłosił "Bitwę o Atlantyk". W tym czasie alianci przegrywali walki w basenie Morza Śródziemnego.
Wielka Brytania podjęła działania mające na celu zminimalizowanie strat w wyniku działań Luftwaffe. Samoloty wyposażono w nowoczesne systemy namierzania i torpedowania U-Bootów, rozpoczęto intensywne prace nad rozbudową floty.
Bitwa o Atlantyk - uderzenie aliantów
Pierwszą operacją desantową było, zakończone niepowodzeniem, lądowanie aliantów w okolicach Dieppe w sierpniu 1942 r.
Od 1943 r. sytuacja w bitwie o Atlantyk zaczęła się zmieniać na niekorzyść Niemców.
Lądowanie aliantów w Maroku Francuskim i Algierii (operacja Torch) spowodowało kapitulację wojsk niemiecko-włoskich w Afryce (maj 1943).
Desant na Sycylię (operacja Husky) rozpoczął się 10 maja 1943 r., a zakończył 17 sierpnia 1943 r. porażką państw Osi.
9 września 1943 r. w okolicach Salerno rozpoczęła się kampania włoska, której celem było zajęcie całego terytorium Włoch.
Największą operacją desantową było lądowanie aliantów w Normandii. W wyniku działań desantowych już pierwszego dnia (6 września 1944 r.) przez kanał La Manche przerzucono 156 tys. żołnierzy amerykańskich, brytyjskich i kanadyjskich. umożliwiło do dalszą ekspansję w ramach operacji Overlord na tereny zajmowane przez Niemców w zachodniej Europie.
Polacy w bitwie o Atlantyk
W bitwie o Atlantyk wzięły udział polska marynarka wojenna i lotnictwo. Polskie okręty eskortowały 787 konwojów, brały udział w licznych operacjach. Dywizjony myśliwskie osłaniały konwoje głównie na Morzu Północnym, uczestniczyły m.in. w desancie pod Dieppe.
Nie wiem czy to jest prawda ale mi się wydaje że tak mam nadzieję że pomogłem