Odpowiedź:
Let me tell you a few words about my friend Tom. He is 16 years old, and he is always very emotional. Every time I see him, he is either sad or angry. When he wakes up in the morning, he is grumpy, and when he goes to school, he seems to be always tired. Whenever he visits us, he is constantly complaining about something. No matter what happens, he is always whining and railing at everything. A few weeks ago, he didn't pass a test, so he got so furious that he started screaming. Our teacher asked him to sit down and calm down. Then he was very embarrassed because everyone was looking at him. And I think some people were actually laughing at him.
I have learned a lot about myself by watching him lose his temper. When I see how foolish he looks when he gets angry, I tell myself that I will have self-control and not lose my temper ever. I am learning patience. It is difficult, but not impossible. I know people feel terrible and guilty after losing their temper, including him. Tom sometimes comes to my place and asks me why people don't like him. And I wonder then, why do I like him? I do not enjoy being around people who are always getting angry, but there is something about him that makes him is so special. He has been my friend for ages now, and I know I can trust him. I only wish he smiles more often
Wyjaśnienie:
Napewno dobrze tu masz zpo polsku Pozwól, że powiem ci kilka słów o moim przyjacielu Tomie. Ma 16 lat i zawsze jest bardzo emocjonalny. Za każdym razem, gdy go widzę, jest albo smutny, albo zły. Kiedy budzi się rano, jest zrzędliwy, a kiedy idzie do szkoły, wydaje się być zawsze zmęczony. Ilekroć nas odwiedza, ciągle na coś narzeka. Bez względu na to, co się dzieje, zawsze na wszystko marudzi i narzeka. Kilka tygodni temu nie zdał testu, więc był tak wściekły, że zaczął krzyczeć. Nasz nauczyciel poprosił go, aby usiadł i się uspokoił. Potem był bardzo zakłopotany, ponieważ wszyscy na niego patrzyli. I myślę, że niektórzy ludzie się z niego śmiali. Wiele się o sobie dowiedziałam, obserwując, jak traci panowanie nad sobą. Kiedy widzę, jak głupio wygląda, kiedy się denerwuje, mówię sobie, że zachowam panowanie nad sobą i nigdy nie tracę panowania nad sobą. Uczę się cierpliwości. To trudne, ale nie niemożliwe. Wiem, że ludzie czują się okropnie i winni po utracie panowania nad sobą, łącznie z nim. Tom czasami przychodzi do mnie i pyta, dlaczego ludzie go nie lubią. I zastanawiam się wtedy, dlaczego go lubię? Nie lubię przebywać wśród ludzi, którzy zawsze się denerwują, ale jest w nim coś, co sprawia, że jest tak wyjątkowy. Jest moim przyjacielem od wieków i wiem, że mogę mu ufać. Chciałbym tylko, żeby częściej się uśmiechał
