Zostałem sam w domu za oknem szaleje burza. Jedyny dźwięk jaki słyszę to dudniące krople wody uderzający o dach i okna. W pokoju jest bardzo zimno co pogłębia mój strach. Nie lubię zostawać sam w domu. Z szybko bijącym sercem próbuje się przedostać przez ciemny korytarz do łazienki, gdy nagle słyszę pukanie do drzwi. Z przerażeniem odwracam się w ich stronę, nikt nie powinien przyjść o tej porze. Moje ręce zaczynają się trząść, czuje jakby serce wyleciałoby mi z klatki piersiowej. Po moich plecach przechodzi zimny dreszcz, gdy ktoś nagląco puka do drzwi jeszcze raz. Z duszą na sercu podchodzę do drzwi i spoglądam przez dziurkę, by zobaczyć kto to. Moje serce zamiera, to jakiś facet ubrany cały na czarno, z czapką zasłaniającą oczy. Z przerażeniem ściskającym serce otwieram drzwi, mimo, że nie chce. Staje twarzą w twarz z mężczyzną. Patrzymy na siebie w pełnej napięcia ciszy, mierzymy się wzrokiem. Myślę co mógłby mi zrobić. Zastanawiam się czy mogłabym spokojnie wycofać się do domu i zatrzasnąć drzwi przed nosem i zadzwonić po policję. Moje serce galopuje w piersi, zaczynam szybciej oddychać przygotowująć się albo do walki albo do ucieczki. Nagle słyszę chrząknięcie, podnoszę wzrok z przerażeniem na twarz mężczyzny na co on:
- ma Pani pożyczyć trochę cukru
