Odpowiedź:
Wśród poetów Młodej Polski poruszających motyw miłości, Tetmajer został uznany za mistrza. „Lubię, kiedy kobieta...” jego autorstwa to jeden z najbardziej śmiałych erotyków epoki. Legenda głosi, iż w zakopiańskim pensjonacie pewna bardzo szacowna i zmysłowa pani poprosiła poetę o wpis do sztambucha, prosząc, aby było to coś przyzwoitego, z uwagi na jej męża. Po chwili w zeszycie znalazł się ten oto wiersz.
Tetmajer reprezentuje typowo młodopolskie podejście do miłości. Zgodnie z duchem epoki, rozkosz zostaje przedstawiona jako jeden ze sposobów sięgnięcia poza rzeczywistość, jako wrota do wyższej sfery metafizycznej. Ponadto charakterystyczne jest podejście do kobiet, tzw.: mizoginia (antypatia). Powszechnie przyjęte bowiem było, że świat mężczyzn jest sferą ducha, intelektu, sztuki, a świat kobiet obejmuje sprawy przyziemne, powszednie, instynkty biologiczne.
