Blazej1chabiorviz
Rozwiązane

Prosze, potrzeba jak najszybciej. Klasa 8 Daje naj!

Napisz jak zbudowany jest wiesz Wisławy Szymborskiej "Miłość szczęśliwa", czy ma regularny charakter. Do opisu użyj pojęć: wers, rym, strofa, znak interpunkcyjny. ​

Tutaj zamieszczam tekst:

Miłość szczęśliwa
Wisława Szymborska
Miłość szczęśliwa. Czy to jest normalne,
czy to poważne, czy to pożyteczne -
co świat ma z dwojga ludzi,
którzy nie widzą świata?
Wywyższeni ku sobie bez żadnej zasługi,
pierwsi lepsi z miliona, ale przekonani,
że tak stać się musiało - w nagrodę za co?
za nic;
światło pada znikąd -
dlaczego właśnie na tych, a nie na innych?
Czy to obraża sprawiedliwość? Tak.
Czy to narusza troskliwie piętrzone zasady,
strąca ze szczytu morał? Narusza i strąca.

Spójrzcie na tych szczęśliwych:
gdyby się chociaż maskowali trochę,
udawali zgnębienie krzepiąc tym przyjaciół!
Słuchajcie, jak się śmieją - obraźliwie.
Jakim językiem mówią - zrozumiałym na pozór.

A te ich ceremonie, ceregiele,
wymyślne obowiązki względem siebie -
wygląda to na zmowę za plecami ludzkości!
Trudno nawet przewidzieć, do czego by doszło,
gdyby ich przykład dał się naśladować.
Na co liczyć by mogły religie, poezje,
o czym by pamiętano, czego zaniechano.

Miłość szczęśliwa. Czy to jest konieczne?
Takt i rozsądek każą milczeć o niej
jako skandalu z wysokich sfer Życia.
Wspaniałe dziatki rodzą się bez jej pomocy.
Przenigdy nie zdołałaby zaludnić ziemi,
zdarza się przecież rzadko.

Niech ludzie nie znający miłości szczęśliwej
twierdzą, że nigdy nie ma miłości szczęśliwej.
Z tą wiarą lżej im będzie i żyć, i umierać.

Odpowiedź :

Gosixuśviz

Wiersz Wisławy Szymborskiej "Miłość szczęśliwa" nie ma  charakteru regularnego. Skła­da się z sied­miu strof o róż­nej ilo­ści wer­sów. Naj­krót­sza zwrot­ka li­czy za­le­d­wie je­den wers, a naj­dłuż­sza - dzie­więć. Licz­ba sy­lab w każdym wersie tak­że nie jest sta­ła. Waż­ną rolę w wier­szu od­gry­wa­ją zna­ki in­ter­punk­cyj­ne, za­sto­so­wa­nie kro­pek pod­kre­śla wnio­ski wy­cią­ga­ne przez pod­miot li­rycz­ny i koń­czy kon­kret­ną myśl oso­by mó­wią­cej. Po­ja­wia­ją się też prze­cin­ki, myśl­ni­ki, dwu­krop­ki i śred­ni­ki uła­twia­ją­ce od­biór wier­sza.

Viz Inne Pytanie