złoty środek, filoz. rozwiązanie pośrednie, unikające skrajności i jednostronności (umiar); nakazuje zachowanie właściwego środka między nadmiarem a niedomiarem; wyjątek stanowi postępowanie, które nie dopuszcza złotego środka, bo samo w sobie jest rzeczą niegodziwą.
Jest to dążenie do osiągnięcia harmonii, znalezienia najlepszego wyjścia z danej sytuacji, odrzucenia skrajności, wyznaczeniu granic. Wywodzi się z filozofii Arystotelesa.
