Europę przełomu XVIII i XIX wieku nazywamy "Europą Napoleońską", ponieważ we Francji władzę pod koniec XVIII wieku przejął Napoleon Bonaparte. Następnie rządził Francją do 1814 roku, ale później, Napoleon III, który był potomkiem Bonapartego, przejmie we Francji władzę: w 1848 zostanie prezydentem Francji, a cztery lata później cesarzem, ponownie ustanawiając cesarstwo i nawiązując w ten sposób bezpośrednio do swojego poprzednika. Szczególnie jednak to Napoleon Bonaparte wywarł ogromny wpływ na Europę: ustanowił własny system polityczny, zajął większość krajów europejskich lub narzucił im swoją władzę, wprowadził własny kodeks cywilny, pisał dla zajętych przez siebie państw konstytucje. Napoleon był władcą prawie całej Europy, i to co ustanowił, nie zostało przekreślone jego upadkiem. Wiele osób potem we Francji było prześladowanych za czasów Burbonów jako zwolennicy Napoleona, tak zwani "bonapartyści".
Europa Napoleońska to termin metaforyczny, który ukazuje nam ogromną rolę Francji aż do upadku Napoleona III - wówczas to Niemcy staną się najważniejszym i najsilniejszym państwem w Europie. Jednak francuska kultura, francuskie prawo, francuska myśl polityczna i francuski język wpływać będą w całym XVIII i XIX wieku na myśl europejską i na inne kraje Europy w znaczący sposób.
