Sonet mówi o tym, że świat mknie, popędzany ruchem ciał niebieskich, a śmierć idzie wielkimi krokami tuż za człowiekiem, by go za moment doścignąć. Podmiot liryczny jest świadomy popełnianych błędów, grzechów młodości i tego, że pozostaje mu coraz mniej czasu, co przyprawia go to o cierpienie, powoduje spustoszenie w jego życiu wewnętrznym. Od Boga - prawdziwej wartości odwodzą człowieka rzeczy świata doczesnego, które są tylko ułudą, są niestałe. Na koniec podmiot liryczny stwierdza, że szczęśliwy jest ten, kto w porę pojmie przemijalność ziemskich dóbr i zacznie szukać prawdziwego szczęścia w Bogu.
