Istotnym zagadnieniem dotyczącym pracy ze sprzętem laserowym jest zachowanie wszelkich możliwych środków ostrożności zarówno w odniesieniu do pacjenta, jak i lekarza. W Polsce i poza jej granicami zasady bezpieczeństwa od strony użytkowania oraz konstrukcji aparatury laserowej określone są przez specjalne normy prawne. Od 1992 roku obowiązuje w naszym kraju norma PN-91/T-06700 "Bezpieczeństwo przy promieniowaniu emitowanym przez urządzenia laserowe. Klasyfikacja sprzętu. Wymagania i wytyczne dla użytkownika". Przedmiotem normy są m. in. zagrożenia powodowane przez promieniowanie laserowe, podział laserów i urządzeń laserowych na klasy pod względem zagrożeń oraz działania i środki zapewniające bezpieczną pracę z laserami [2].
Zagrożenia powodowane promieniowaniem laserowym dotyczą przede wszystkim oczu i skóry. Obejmują one ekspozycje przypadkowe i krótkotrwałe. Z tego punktu widzenia skutki oddziaływania na tkankę biologiczną sprowadzają się do:
przejść akustycznych przy ekspozycji rzędu ns,
efektów cieplnych przy ekspozycji do kilku s,
efektów fotochemicznych dla ekspozycji powyżej 100 s.
Należy jednak pamiętać, że ich nasilenie zależy również od natężenia promieniowania i długości fali. Zestawienie patologicznych efektów, mogących towarzyszyć nadmiernej ekspozycji organizmu.
