Odpowiedź:
Parenetyczne wzorce – to wzorce oparte na kształtowaniu godnych do naśladowania wzorców osobowych.
W średniowieczu istotne były szczególnie trzy z nich:
- wzorzec świętego ascety (św. Aleksy),
- chrześcijańskiego rycerza (Roland),
- doskonałego władcy , króla.
W "legendzie o św Aleksym" wzorcem parenetycznym jest wzorzec świętego ascety. Aleksy poświęcił swe życie Bogu, znosił upokorzenia oraz niedostatek. Sensem jego bytu stało się kontemplowanie spraw wiary i poskromienie zachcianek, a najważniejszą cechą została pokora.
Aleksy pochodził z wpływowego książęcego rodu, a za żonę poślubił księżniczkę, jednak wybrał życie pustelnika, z dala od dobrobytu i szczęścia rodzinnego. Ponieważ złożył wieczysty ślub czystości, wyprosił w noc poślubną u małżonki pozwolenie na ucieczkę z domu, zostawiając ją samą. Przez wiele lat tułał się samotnie, żebrał i wszystko złe, czego doświadczył ofiarowywał Bogu. Przez 16 lat pędził życie żebraka we własnym domu, do którego powrócił zupełnie zmieniony - jako stary, brudny i zniszczony przybłęda. Nie rozpoznano go. Życie w ojczystym domu nie było łatwe - poniżano go i znęcano się nad nim. Doznawał wielu upokorzeń. Gdy zmarł, dzwony w mieście zaczęły dzwonić, mimo iż nie dotknęła ich ręka ludzka. Aleksy przed śmiercią napisał list, w którym opisał całe swoje życie. Niestety domownicy żadnymi sposobami nie mogli go odebrać żebrakowi. Dopiero, gdy przyszła pani domu, żona Aleksego, list sam wypadł z ręki nieboszczyka. Również później działy się cudowne rzeczy za sprawą ciała Aleksego - jego zapach uzdrawiał chorych.
Takie życie uznano za wzorcowe dla ASCETY , który poświęcił wszystko co ziemskie dla Boga.
podsumowując asceta na podstawie św. Aleksego powinien:
- zostawić rodzinę i wyruszyć w samotną tułaczkę
- winien on całe życie oddać dla boga
-pozostać w wiecznej czystości
- wyrzec się całego bogactwa oddając wszystko biednym
- żyć skromnie i bogobojnie
- znosić godnie męki i drwiny
- umartwiać się
