Napoleon Bonaparte (urodzony 15 sierpnia 1769 r., zmarły 5 maja 1821 r.) uważany za największego dowódcę wojskowego w historii, był również mężem stanu i prawodawcą. W wieku 16 lat, ukończywszy naukę w Akademii Wojskowej w Paryżu rozpoczął służbę w armii w stopniu podporucznika. Po wybuchu w 1793 r. walk w południowej Francji przyczynił się do zdobycia zajętej przez Anglików twierdzy w Tulonie, skutecznie dowodząc artylerią, dzięki czemu awansował na generała brygady. Po obaleniu rządu Robespierre’a w lipcu 1794 r., związany z Jakobinami Napoleon został aresztowany i usunięty z wojska. Do służby powrócił dopiero w okresie dyrektoriatu, dzięki poparciu Paula Barrasa.
Poniższa praca ma na celu przedstawienie wojennych dokonań Napoleona, począwszy od objęcia przez niego dowództwa nad armią francuską we Włoszech w marcu 1796 r.
