Odpowiedź:
Każdy człowiek doświadcza w życiu wielu emocji, uczuć i sytuacji. To one określają nas mianem człowieka. Wyzbycie się emocji, stanie się ideałem nie jest zarezerwowane dla ludzi. Dlatego zgadzam się ze słusznością fragmentu "Dziadów cz. II" Adama Mickiewicza "Kto nie doznał goryczy ni razu, Ten nie dozna słodyczy w niebie".
Naszym życiem kierują odgórne siły i mocy. Bez względu na to, w co wierzymy, spotykamy się miłymi sytuacjami i tymi niemiłymi. To one sprawiają, że stajemy się prawdziwymi ludźmi. Życia bez smutku, żalu, bólu nie jest zarezerwowane dla istot naszego świata. Dlatego dzieci w "Dziadach" nie mogły wejść do nieba. Nie były w pełni ludźmi, gdyż nie doświadczyły pełnego człowieczeństwa.
Ponadto doświadczanie różnych emocji sprawia, że możemy pomóc innym. Jesteśmy w stanie wyobrazić sobie co czują, bo też zaznaliśmy takich emocji. A empatia i rozumienie drugiego człowieka jest moralną cnotą. Przykładem tego jest Jezus, który schodzi na ziemię i doświadcza tego co ludzie, pomimo, że jest synem Boga.
Przeżywanie bólu i doświadczanie "goryczy" jest drogą, której być może nie rozumiemy. Często chcielibyśmy, żeby nie dotyczyła nas. Ten motyw jest wyraźny w religii katolickiej, gdzie wierzący proszą Boga o pomoc w trudnościach. Stwórca jednak nie zawsze ich wysłuchuje. Przykładem tego są bohaterowie "Opowieści z Narnii", którzy pomimo bliskiej i namacalnej relacji z Aslanem, który jest alegorią Boga, również doświadczają cierpienia, które ich wzbogaca.
Podsumowując cierpienie z perspektywy nas samych, jest bólem, który nie powinien mieć miejsca. Jednak niesie ono za sobą głębszy sens. Jeśli nie docenimy go w tym życiu na pewno, zostanie ona docenione w zaświatach.
Wyjaśnienie: