Burza

Któregoś dnia –uda –alina -uśtała się na różowym -amaku i -aftowała -alkę. Nagle zerwała się wi –ura. Wiatr zrywał strze –y z domow, -uczał groźnie, tłukł się w bla –y parapetów , - i – otał złośliwie i wył jak du -. Za –owywał się jak

-uligan także wobec kru –y - - murek płynących ci –utko po niebie. Widocznie taki ma -arakter: dużo -ałasuje i psoci.

Lało jak z cebra. Przemoczona do su –ej nitki -alina uciekła do domu. Wa –ała się – wilę, czy przebrać cieniutką sukienkę. Gdy wys –ła i napiła się gorącej

–erbaty, odzyskała dobry - umor. Przez okno patrzyła na szalejącą burzę.

S – owane w krzakach owce drżały z trwogi. Bały się wilków, które niemiłosiernie wyły. To nie był bła –y powód. Psy pasterskie stały bez ru –u i warczały na -ytrego wilka, który zbliżał się do ni - . Kury w popło –u uciekły do stodoły. Obserwując burzę , -alina przypomniała sobie, że musi wziąć się do pracy, gdyż jutro ma sprawdzian z -emii i kartkówkę z -istorii. Była leniu - em i –chciała odłożyć pracę na później, ale ponieważ nie mogła się spotkać z dru-em -eńkiem, postanowiła pouczyć się już teraz.

TAM GDZIE JEST - (pałza) TRZEBA WSTAWIĆ CH LUB H