1.
Z wiersza dowiadujemy się, że osobą mówiącą w wierszu jest młody człowiek, przeżywający tragizm swojego pokolenia, któremu przyszło dorastać w czasie wojny. Przed wojną miał marzenia, plany, był szczęśliwy, a otaczający go świat był piękny. Wojna odebrała mu to wszystko, teraz zmuszony został do walki o ojczyznę, stając się „synem dzikim“. Nie może on pogodzić się z nową rzeczywistością („zdarzeń zamęt“) i z tym, co go spotyka. Przez to, że nie ma wyjścia, możliwości wyboru czuje się osaczony. Ma świadomość tego, że jego młodość jest straconym czasem, mówi więc: „(...) a ja prześpię czas wielkiej rzeźby z głową ciężką na karabinie“. W innej rzeczywistości czas ten poświęciłby na rozwój, realizowanie planów, marzeń a zmuszony jest do walki, poświęca się dla ojczyzny. Zmuszony jest do zabijania, z czym nie może się pogodzić i wie , że w walce za ojczyznę zapłaci najwyższą cenę: „Umrzeć przyjdzie, gdy się kochało wielkie sprawy głupią miłością.“
2.
Wiersz budzi niepokój przez ukazanie zagrożeń jakie niesie wojna i smutek, który podkreślają ostatnie strofy, będące zapowiedzią własnej śmierci przez mówiące „ja“.
