Odpowiedź:
1.Na przełomie października i listopada 1918 r. wobec rozpadu monarchii austro-węgierskiej i zapowiedzi bliskiej klęski Niemiec Polacy coraz wyraźniej odczuwali, że odbudowa niepodległego państwa polskiego jest bliska.
2.Według spisu powszechnego z 1921 roku II RP liczyła 27 mln osób, z czego Polacy stanowili ok. 69% ludności. W ponadtrzydziestoprocentowej grupie mniejszości narodowych najliczniejsi byli: Ukraińcy, Żydzi, Białorusini, Niemcy.
3.Odzyskanie przez Polskę niepodległości po 123 latach stworzyło konieczność określenia ustroju odrodzonego państwa. W tym celu 10 lutego 1919 r. zebrał się Sejm Ustawodawczy. Do czasu uchwalenia właściwej ustawy zasadniczej zasady funkcjonowania państwa miała określać Mała Konstytucja. Złożono liczne projekty ustawy zasadniczej. Ostateczny kształt konstytucji był wypadkową projektu Komisji Konstytucyjnej i postulatów zgłoszonych w toku długiej debaty parlamentarnej. Zasadnicze punkty sporu dotyczyły sposobu wyboru głowy państwa oraz liczby izb przyszłego parlamentu. Lewica opowiadała się za jednoizbowym sejmem i wyborem prezydenta przez ogół obywateli, zaś prawica domagała się parlamentu dwuizbowego, który wybierałby głowę państwa. Ostatecznie zwyciężyła druga wersja.
Konstytucję uchwalono 17 marca 1921 r. Po jej przyjęciu posłowie wraz z Naczelnikiem Państwa Józefem Piłsudskim udali się na mszę do katedry św. Jana. Mieszkańcy Warszawy wyszli tego dnia tłumnie na ulice. Wedle uchwalonej ustawy zasadniczej, Polska była republiką z przewagą władzy ustawodawczej nad wykonawczą. Jak się wkrótce okazało, rozwiązanie to spowodowało spore problemy. W bardzo podzielonym Sejmie trudno było stworzyć trwałą większość parlamentarną. Pierwszy Sejm wybrany według nowych zasad zebrał się 28 listopada 1922 r.
Wyjaśnienie:
proszę koronkę plis
:)
