Drodzy ludzie!
Może nie zdajecie sobie sprawy ale my jako gatunek, tak jako gatunek! Nie jesteśmy wcale lepsi. Jesteśmy bardzo podobni, jesteśmy tylko bardziej wykształceni i rozwineliśmy się społecznie. Tak, przyznaję ludzie są niesamowici lecz nie jest to powód by źle traktować zwierzęta.
Zawsze zastanawia mnie to czemu ktoś jest w stanie porzucić małego kotka a dziecko już nie. Chodzi o komunikacje? Czy może o dziwną moralność, często władza nie kara przypadków przemocy wobec zwierząt ale jak jest przemoc w rodzinie to często pomoc już leci (oczywiście nie zawsze). Czuje że niektórzy nie widzą tego że zwierzęta maja swoje uczucia, one też czuja ból i zasługują na szacunek. To smutne. Możecie nie mieć żadnych zwierząt ale nie musicie iść do lasu i słuchać muzyki na głośnikach. To tak jakby obcy człowiek wszedł do twego domu i zaczął hałasować. Postarajmy się traktować siebie w miarę dobrze, to nie wiele kosztuje a przecież dobro zawsze wraca. Mogę podać jeszcze jeden przykład gdy zobaczyłam jak 13 latek uderzył z całej siły bezpańskiego spa który tylko przeszedł obok. Zaczął piszczeć i skulił się z bólu. Był to uczeń z mojej szkoły i sprawa była zgłoszona. Prawdę mówiąc nie wiem czy takie znęcanie daje wam frajdę? Jeżeli tak to znam numer do psychiatry.
Mam nadzieję że trochę przemówiłam wam do rozsądku. Znacie pewnie podstawowe zasady szacunku, więc pora się do nich stosować :)
Pozdrawiam, chyba dobrze bo bardzo od serca to napisałam
