Odpowiedź :
Odpowiedź:
Czasownik - część mowy służąca do przedstawiania dziejących się czynności oraz zachodzących stanów. Czasownik to nazwa czynności, a odpowiada na pytania "co robi?". Inaczej to orzeczenie.
Przymiotnik – część mowy określająca cechy istot żywych, rzeczy, zjawisk, pojęć i stanów. Odpowiada na pytania: "jaki?, jaka?, jakie?".
Rzeczownik - część mowy określająca rzeczy i zwierzęta. Odpowiada na pytania: "kto?, co?".
Liczebnik – część mowy określająca cechy ilościowe desygnatu: liczbę, ilość, liczebność, wielokrotność lub kolejność. Odpowiadają na pytania: "ile? który z kolei?"
Zaimek – część mowy zastępująca rzeczownik (np. ja), przymiotnik (np. mój), przysłówek (np. tam) lub liczebnik (np. tyle) i pełniąca ich funkcje w zdaniu. Jest częścią mowy wyróżnianą na podstawie innych kryteriów niż rzeczownik czy czasownik.
Przyimek (łac. praepositio) – nieodmienna i niesamodzielna część mowy, która łączy się z innymi wyrazami i nadaje im inny sens. Na przykład rzeczownik stół tworzy z przyimkami wiele zestawień: na stole, o stole, za stołem, obok stołu, po stole, pod stołem, zza stołu, koło stołu, przy stole, ponad stołem, od stołu, ku stołowi itp.
Spójnik – wyraz łączący dwa zdania, równoważniki zdań lub wyrażenia w jedno zdanie złożone. Przeważnie występuje na granicy pomiędzy wypowiedziami składowymi, choć niektóre spójniki mogą być używane wewnątrz drugiej z nich. W funkcji spójników mogą także występować dwu- lub kilkuwyrazowe połączenia zawierające inne części mowy (są to tzw. spójniki zestawione).
Partykuła – niesamodzielny (pozbawiony samodzielnego znaczenia) wyraz lub morfem (tzw. wyrazek), nadający wypowiedzeniom zabarwienie znaczeniowe lub uczuciowe. Partykuły są nieodmiennymi częściami mowy. Służą wyrażaniu rozmaitych treści modalnych (np. by tworzące tryb przypuszczający, imperatywne niech), emfazy, nacisku (np. no, -że, ż, por. Chodź no!, Chodźże, Chodźcież wreszcie), ograniczenia (np. jeszcze, już). Partykułami są również elementy negacji (nie) i potwierdzenia (tak).
Wyjaśnienie:
Odpowiedź:
Przymiotnik – część mowy określająca cechy istot żywych, rzeczy, zjawisk, pojęć i stanów. Nazwa wywodzi się od słowa „przymiot” – czyli cecha, właściwość, która określa właściwości dostrzegalne ludzkimi zmysłami oraz pozazmysłowe, wywnioskowane z zachowania istot żywych bądź właściwości przedmiotów
Rzeczownik – samodzielna składniowo i semantycznie odmienna część mowy nazywająca rzeczy, obiekty, miejsca, osoby, czynności, organizmy, zjawiska, pojęcia abstrakcyjne. Rzeczownik w języku polskim pełni funkcję głównie podmiotu w zdaniu, może też pełnić funkcję dopełnienia, okolicznika, przydawki lub orzecznika
Orzeczenie – w składni – część zdania, która wyraża czynność podmiotu. Najczęściej jest wyrażone osobową formą czasownika, np. Jego żona biega codziennie. Po długiej, męczącej podróży doszliśmy do celu wyprawy. Orzeczenie wyrażone jednym czasownikiem nosi nazwę orzeczenia prostego.
Podmiot – część zdania, która w zdaniu w stronie czynnej oznacza wykonawcę czynności wyrażonej orzeczeniem, obiekt podlegający procesowi wyrażonemu orzeczeniem lub znajdujący się w stanie wyrażonym orzeczeniem. Przykłady: Kot pije mleko – kot jest podmiotem i oznacza wykonawcę czynności;
Czasownik – część mowy służąca do przedstawiania dziejących się czynności oraz zachodzących stanów. W zdaniu tworzy orzeczenie. Czasowniki są nazwami czynności, jakie wykonują w danym czasie istoty żywe, narzędzia lub maszyny, oraz nazwami stanów, w jakich te istoty albo przedmioty się znajdują.
Liczebnik – część mowy określająca cechy ilościowe desygnatu: liczbę, ilość, liczebność, wielokrotność lub kolejność. Odpowiadają na pytania: ile? który z kolei? Liczebniki występują w większości języków świata. Za wyjątek uchodzi język pirahã z dżungli amazońskiej.
Zaimek – część mowy zastępująca rzeczownik, przymiotnik, przysłówek lub liczebnik i pełniąca ich funkcje w zdaniu. Jest częścią mowy wyróżnianą na podstawie innych kryteriów niż rzeczownik czy czasownik. Odmiana zaimka zależy od tego, którą część mowy on zastępuje
Przysłówek – nieodmienna część mowy, która prymarnie jest modyfikatorem czasownika i przymiotnika. Pełni funkcję okolicznika lub orzecznika. Ze względu na funkcję składniową do przysłówków należą także zaimki przysłowne. Polski termin przysłówek jest kalką łacińskiego adverbium.
Partykuła – niesamodzielny wyraz lub morfem, nadający wypowiedzeniom zabarwienie znaczeniowe lub uczuciowe. Partykuły są nieodmiennymi częściami mowy. Służą wyrażaniu rozmaitych treści modalnych, emfazy, nacisku, ograniczenia. Partykułami są również elementy negacji i potwierdzenia.
Spójnik – wyraz łączący dwa zdania, równoważniki zdań lub wyrażenia w jedno zdanie złożone. Przeważnie występuje na granicy pomiędzy wypowiedziami składowymi, choć niektóre spójniki mogą być używane wewnątrz drugiej z nich.
Przyimek – nieodmienna i niesamodzielna część mowy, która łączy się z innymi wyrazami i nadaje im inny sens. Na przykład rzeczownik stół tworzy z przyimkami wiele zestawień: na stole, o stole, za stołem, obok stołu, po stole, pod stołem, zza stołu, koło stołu, przy stole, ponad stołem, od stołu, ku stołowi itp.
Wyjaśnienie: